Stairway to Heaven

Na terugkomst in Nederland stonden in de garage twee grote dozen op mij te wachten. Wat zou daar in zitten? Twee fonkelnieuwe stukken uitlaat voor mijn Mitsubishi Colt! Het zou ook wel eens tijd worden, want ik zat inmiddels al anderhalve maand te wachten… Gelukkig was Roel niet te beroerd om mij te helpen met het installeren van deze knalpijp. Roel werkt namelijk in een garage en voor dit soort klusjes is een brug toch wel erg handig. Het klusje was dan ook in een uur gepiept, waarna Ludo zich eindelijk weer op straat kon vertonen met zijn auto.

En wat doe je als je eindelijk weer mobiel bent? Dan ga je rondtoeren! Het is vreemd om te zien hoeveel een omgeving kan veranderen in een periode van een paar weken. In Heerlen is men op dit moment druk bezig met de aanleg van de Binnenring. Het is erg vervreemdend om niet meer te begrijpen hoe de weg waar je jarenlang aan gewoond hebt zich door het landschap beweegt. Voortdurend probeer je te zien waar de weg vroeger liep, maar de omgeving is totaal veranderd. Stiekem rij je dan even een stukje van de – nog gesloten – Binnenring op, waarbij je, omgeven door geluidswallen, ook weer goed moet kijken om herkenningspunten te vinden.

Even verderop rij ik langs een reeks flats en woonhuizen die eveneens als paddestoelen uit de grond lijken te zijn geschoten, waarna ik mijn weg vervolg langs de skiberg. Officieel heet deze berg overigens de Wilhelminaberg, maar ik ken deze berg als ‘skiberg’. Maar wat ziet mijn oog daar? Naast de lelijke grijze bak waarin zich ”’s werelds grootste overdekte wintersportdorp” bevindt (SnowWorld) ligt opeens een trap? Die moet ik even beklimmen! Het is uiteindelijk nog een flinke klim, vooral omdat het bloedheet is. Helaas ben ik vergeten om de treden te tellen, maar het zijn er aardig wat. En ik had alleen een telefoon bij me, dus de kwaliteit van de foto’s is niet denderend.